Sunday 18 September 2011

Raw material

Σήμερα προσπάθησα να προκαλέσω με τεχνητούς τρόπους ένα φαντασμαγορικό χέσιμο. Τα είχα σχεδιάσει όλα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια: ετοίμασα ένα γεύμα με το πράσινο στοιχείο να κυριαρχεί. Μαρούλι, λάχανο, φρέσκο κρεμμυδάκι και τριμμένο καρότο, συνδυασμένα με μια γενναία ποσότητα γιαουρτιού. Όλα αυτά, γαρνιρισμένα με μαιντανό και σκορδάκι, καθώς και ένα μικρό αριθμό από πολύ προσεκτικά κομμένες φέτες κρεμμυδιού. Ως επιστέγασμα, το μείγμα αυτό τοποθετήθηκε περήφανα μέσα σε αραβική πίτα και φαγώθηκε με ασυγκράτητη βουλιμία. Ευελπιστούσα με την συγκεκριμένη διατροφική τακτική να προκαλέσω ταραχή στο παχύ μου έντερο.

Δεν είχαν περάσει 3 ώρες από την ώρα του βραδινού μου, όταν άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα αποτελέσματα. Ένιωσα μια μεγάλη μάζα στο εσωτερικό του οργανισμού μου, να μετακινείται βίαια σε κάθετη κατεύθυνση, σα λεπίδα λαιμητόμου που αφήνεται ελεύθερη να κυλίσει στο μονοπάτι που την κατευθύνει στο στόχο της. Ο κώλος μου έτσουζε. Ήλπιζα, ότι αυτό το χέσιμο θα είναι τόσο ορμητικό που θα συμπαρασύρει κάθε ξεχασμένο κομμάτι ξεραμένου σκατού που αναπαύτηκε στις άγνωστες πτυχές του εντέρου μου.

Δεν πήγα, όμως, αμέσως στην τουαλέτα. Ένας αφοδευτής της δικής μου κλάσης γνωρίζει ότι πρέπει να αφήσεις τη διαδικασία της ωρίμανσης να τελειώσει το έργο της. Οι πρώτες ενδείξεις είναι σχεδόν πάντα παραπλανητικές. Δε σου λένε ότι πρέπει να χέσεις επιτόπου, αλλά σε ενημερώνουν ότι πρέπει εντός ολίγου χρονικού περιθωρίου να έχεις τη χέστρα προσβάσιμη. Με δυο λόγια, σε θέτουν σε ενός λεπτού ετοιμότητα.

Μετά από 5 λεπτά, ένιωσα τον εσωτερικό μου επισκέπτη να χτυπάει την πόρτα της εξόδου. "Φίλε μου", σκέφτηκα, "καταχράστηκες τη φιλοξενία που σου προσέφερα στη γλυκιά θαλπωρή του σκατεντέρου μου. Ήρθε η ώρα να αποχωρήσεις". Με επιδέξιες και αστραπιαίες κινήσεις άρπαξα το κινητό μου από το κομοδίνο και βρέθηκα καθισμένος στη χέστρα μέχρι να πεις κύμινο.

Συνειδητοποίησα ότι το smartphone μου ήταν offline, επομένως δε μπορούσα να παίξω το αγαπημένο μου online παιχνίδι όσο θα χέζω. Οι σκέψεις αυτές διαπερνούσαν το μυαλό μου τη στιγμή που η πίεση που δεχόταν η κωλοτρυπίδα μου, για να ανοίξει το δρόμο στο χείμαρο που απαιτούσε διέξοδο, είχε κορυφωθεί. Όντας μη διατεθειμένος να χέσω χωρίς να παίζω στο κινητό, κατέβαλα υπεράνθρωπες προσπάθειες να σφίξω τον κώλο μου και να κρατήσω μέσα τις κουράδες. Όσο προσπαθούσα να μπω online, το παραμικρό δευτερόλεπτο έκανε τη διαφορά. Ένιωθα ολοένα και περισσότερα τμήματα κοπράνων να έρχονται με φόρα και να επικάθονται στην ήδη διογκωμένη συστοιχία σκατού. Τα πάντα κρέμονταν σε μια κλωστή. Ένα ακόμη γραμμάριο και θα έσπαγε τις αντιστάσεις της κωλοτρυπίδας μου. Φαντασιώμουν την κατάσταση που επικρατούσε μέσα μου σαν τα πιτσιρίκια που παίζουν μακριά γαιδούρα, και ενώ έχουν αντέξει το χοντρό της τάξης, έρχεται η πιο αδύνατη κοπελίτσα και, σαν την τελευταία σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, σπάει την αντίσταση που τόσο σθενάρα προβάλλει η αντίπαλη ομάδα.

Μέχρι να επεξεργαστώ αυτές τις σκέψεις, παρατήρησα ότι ήμουν ήδη online. Ελεύθερος πια, έκατσα στη χέστρα και αφέθηκα ελεύθερος. Το τι ακολούθησε μπορεί να περιγραφεί μόνο με ένα ζωντανό παράδειγμα: το σκατό έρρεε ασυγκράτητο, όπως χιλιάδες περιστέρια στοιβαγμένα στο φορτηγό μεταφοράς, που ανυπόμονα και νευρικά περιμένουν κάποιος να κάνει το λάθος και να ανοίξει την πορτούλα, και να βρουν ευκαιρία να ξεχυθούν ελεύθερα στους ουρανούς. Η θέληση των σκατών για ελευθερία έκανε κάθε μόριο κοπράνων να κινείται με εξωπραγματική ταχύτητα, όπως ένα ηλεκτρόνιο που κινείται στις σύραγγες του 20 χιλιομέτρων μακρύ επιταχυντή ηλεκτρονίων της Γενεύης. Μια ακατανίκητη έλξη ωθούσε τα πάντα στο σύντομο ταξίδι μέσω της κωλοτρυπίδειας πύλης προς το άγνωστο και εχθρικό περιβάλλον της αποχέτευσης. Ένιωσα θλίψη και συμπόνοια για την τραγική κατάληξη της κουράδας που με τόση προσπάθεια δημιούργησα. Γρήγορα όμως αντιλήφθηκα ότι αυτή η κουράδα αφήνει βαριά κληρονομιά, και χώρο για κάτι καλύτερο στο μέλλον. Ήταν ζήτημα τιμής και πίστης να μη την απογοητεύσω.

Αφού την αποχαιρέτησα με τις τιμές που τις αξίζουν, τράβηξα καζανάκι και πήγα κατευθείαν για μπάνιο.

No comments:

Post a Comment