Ώρες-ώρες είμαι περήφανος για την προσύλωση και αποφαστιστικότητα που επιδεικνύω όταν χέζω. Δεν αφήνω τίποτα να διαταράξει την διαδικασία, όσο εναντίον μου και να είναι οι εξωτερικοί παράγοντες. Τίποτα δε μπορεί να με λυγίσει όταν χέζω. Η καθήλωση μου στη λεκάνη είναι μια άτυπη δέσμευση με τον εαυτό μου. Ό,τι και να γίνει, θα χέσω.
Ένας καθηγητής μας στο πανεπιστήμιο μας μιλούσε, θυμάμαι, για τους Ινδούς προγραμματιστές. Μέσα στη λαίλαπα της ζέστης, της βρωμιάς και του ασταμάτητου θορύβου που επικρατεί στον τόπο τους, κάθονται αφιερωμένοι και πλήρως συγκεντρωμένοι μπροστά από τον υπολογιστή και προγραμματίζουν μανιωδώς, δίχως να επιτρέψουν σε τίποτα να τους αποσπάσει. Δε πα να ρίχνουν βόμβες οι πακιστανοί στο παραδίπλα τετράγωνο, δε πα να περνάει η πομπή του μαχαραγιά έξω από την αυλή σου και να σου τσαλαπατάει το φρεσκοφυτεμμένο μαϊντανό; Τίποτα δεν έχει σημασία για τον ινδό. Ο ινδός θα προγραμματίσει.
Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να λειτουργεί και ο καλός χέστης. Όταν η κουράδα χτυπά το καμπανάκι της μεγάλης εξόδου, ο χέστης θα χέσει, ανεξάρτητα από την αντιξοότητα των επικρατούντων περιβαλλοντικών συνθηκών.
Να μη τα πολυλογώ, μετά από ένα χορταστικό δείπνο με την παρέα, Σάββατο βράδυ, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την βραδιά μας με ένα ποτό στο πιο πολυσύχναστο και βρώμικο νυχτερινό μαγαζί της περιοχής. Η αλήθεια είναι ότι ανυπομονούσα να πατήσω το πόδι μου εκεί πέρα. Όχι τόσο για τις αμέτρητες τσουλίτσες που με υπερηφάνεια επιδείκνυαν τις τουρλωτές κωλάρες τους all over the place, όσο για τις μεγάλες και πολύ βολικές τουαλέτες που διαθέτει ο χώρος. Γιατί χεζόμουν απίστευτα. Ο περίπατος μετά το δείπνο ήταν ό,τι πρέπει για να κυλίσει αρμονικά η διαδικασία της πέψης, ίσα-ίσα για να καταλήξει στη δημιουργία μιας μεγαλοπρεπής και τέλεια διαμορφωμένης κουράδας, που φούσκωνε ικανοποιητικά την κοιλιά μου και αδημονούσε να καταλήξει στο βόθρο. Εκεί που ανήκει.
Μπήκα μέσα και ενημέρωσα την παρέα ότι πάω τουαλέτα. Ηξερα από πριν τις συνθήκες που επικρατούν στις τουαλέτες του μαγαζιού Σάββατο βράδυ. Μεθυσμένοι και παρακμιακοί Άγγλοι να κατουράν όρθιοι στα ουρητήρια κρατώντας τη μπύρα στο ένα χέρι και τον πούτσο στο άλλο, ενίοτε κατουρόντας κατά λάθος μέσα στο ποτήρι της μπύρας, χωρίς να το παίρνουν χαμπάρι. Διάφοροι άλλοι να παίζουν μπουνιές δίπλα στον καθρέφτη, άλλοι παραδίπλα να ουρλιάζουν και να χαμογελάνε με διάφορα ξεπεσμένα αστεία για πούτσες, αρχίδια και μουνιά με σύφιλη, ενώ ο καημένος Ινδός καθαριστής απομακρύνει από το πάτωμα τα ξεράτα της προηγούμενης φουρνιάς βαρβάρων που επισκέφτηκαν τις εγκαταστάσεις υγιεινής.
Δε με ένοιαζε όμως. Είχα μια αποστολή να εκτελέσω. Άνοιξα την πόρτα σε ένα θάλαμο και περίμενα μέχρι ο τύπος που ήταν ήδη μέσα να ρουφήξει την κόκα του. Όταν τελείωσε, κλείδωσα γρήγορα και κατέβασα το παντελόνι μου. Έκατσα κάτω και έσφιξα την κουράδα μου απλά και μόνο για να πάρω το κινητό στο χέρι και να φορτώσει το angry birds. Όταν πλέον ξεκίνησε το παιχνίδι μπορούσα να απελευθερώσω την οργή του Θορ. Οι προσωπικές μου παρατηρήσεις που καταγράφω σε κάθε χέσιμο δείχνουν ότι όποτε παίζω ένα παιχνίδι στο κινητό όσο χέζω, χαλαρώνω πολύ περισσότερο και οι πιθανότητες να βγάλω μονοκόμματο σκατό μεγιστοποιούνται. Η κουράδα κυλούσε χωρίς καν να το αντιληφθώ. Τόσο ομαλά, τόσο ήσυχα, σαν όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος να βρήκαν ένα μοναδικό σημείο ισορροπίας και σταθερότητας. Ο χαμός που επικρατούσε έξω από τους υποανάπτυκτους Άγγλους δεν μου επέτρεψε να ακούσω το πλαφ της κουράδας όπως έπεφτε στο νερό. Ωστόσο η ανακούφιση που ένιωθα ήταν το καλύτερο σημάδι ότι όχι μόνο η κουράδα έφτασε στον προορισμό της, αλλά πήρε ταξί για σπίτι, έφτασε, έβγαλε τα ρούχα από τη βαλίτσα και βολεύτηκε στον καναπέ. Το σκούπισμα ήταν ακόμη πιο αρμονικό, με δυο σκουπίσματα να είναι ικανά να αφήσουν τον κώλο μου πιο καθαρό ακόμη και πριν το χέσιμο. Τράβηξα καζανάκι, πήρα μια βαθιά ανάσα και βγήκα στην πολύβουη, ταραχώδη μα τόσο ζωντανή τουαλέτα.
Ένας καθηγητής μας στο πανεπιστήμιο μας μιλούσε, θυμάμαι, για τους Ινδούς προγραμματιστές. Μέσα στη λαίλαπα της ζέστης, της βρωμιάς και του ασταμάτητου θορύβου που επικρατεί στον τόπο τους, κάθονται αφιερωμένοι και πλήρως συγκεντρωμένοι μπροστά από τον υπολογιστή και προγραμματίζουν μανιωδώς, δίχως να επιτρέψουν σε τίποτα να τους αποσπάσει. Δε πα να ρίχνουν βόμβες οι πακιστανοί στο παραδίπλα τετράγωνο, δε πα να περνάει η πομπή του μαχαραγιά έξω από την αυλή σου και να σου τσαλαπατάει το φρεσκοφυτεμμένο μαϊντανό; Τίποτα δεν έχει σημασία για τον ινδό. Ο ινδός θα προγραμματίσει.
Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να λειτουργεί και ο καλός χέστης. Όταν η κουράδα χτυπά το καμπανάκι της μεγάλης εξόδου, ο χέστης θα χέσει, ανεξάρτητα από την αντιξοότητα των επικρατούντων περιβαλλοντικών συνθηκών.
Να μη τα πολυλογώ, μετά από ένα χορταστικό δείπνο με την παρέα, Σάββατο βράδυ, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την βραδιά μας με ένα ποτό στο πιο πολυσύχναστο και βρώμικο νυχτερινό μαγαζί της περιοχής. Η αλήθεια είναι ότι ανυπομονούσα να πατήσω το πόδι μου εκεί πέρα. Όχι τόσο για τις αμέτρητες τσουλίτσες που με υπερηφάνεια επιδείκνυαν τις τουρλωτές κωλάρες τους all over the place, όσο για τις μεγάλες και πολύ βολικές τουαλέτες που διαθέτει ο χώρος. Γιατί χεζόμουν απίστευτα. Ο περίπατος μετά το δείπνο ήταν ό,τι πρέπει για να κυλίσει αρμονικά η διαδικασία της πέψης, ίσα-ίσα για να καταλήξει στη δημιουργία μιας μεγαλοπρεπής και τέλεια διαμορφωμένης κουράδας, που φούσκωνε ικανοποιητικά την κοιλιά μου και αδημονούσε να καταλήξει στο βόθρο. Εκεί που ανήκει.
Μπήκα μέσα και ενημέρωσα την παρέα ότι πάω τουαλέτα. Ηξερα από πριν τις συνθήκες που επικρατούν στις τουαλέτες του μαγαζιού Σάββατο βράδυ. Μεθυσμένοι και παρακμιακοί Άγγλοι να κατουράν όρθιοι στα ουρητήρια κρατώντας τη μπύρα στο ένα χέρι και τον πούτσο στο άλλο, ενίοτε κατουρόντας κατά λάθος μέσα στο ποτήρι της μπύρας, χωρίς να το παίρνουν χαμπάρι. Διάφοροι άλλοι να παίζουν μπουνιές δίπλα στον καθρέφτη, άλλοι παραδίπλα να ουρλιάζουν και να χαμογελάνε με διάφορα ξεπεσμένα αστεία για πούτσες, αρχίδια και μουνιά με σύφιλη, ενώ ο καημένος Ινδός καθαριστής απομακρύνει από το πάτωμα τα ξεράτα της προηγούμενης φουρνιάς βαρβάρων που επισκέφτηκαν τις εγκαταστάσεις υγιεινής.
Δε με ένοιαζε όμως. Είχα μια αποστολή να εκτελέσω. Άνοιξα την πόρτα σε ένα θάλαμο και περίμενα μέχρι ο τύπος που ήταν ήδη μέσα να ρουφήξει την κόκα του. Όταν τελείωσε, κλείδωσα γρήγορα και κατέβασα το παντελόνι μου. Έκατσα κάτω και έσφιξα την κουράδα μου απλά και μόνο για να πάρω το κινητό στο χέρι και να φορτώσει το angry birds. Όταν πλέον ξεκίνησε το παιχνίδι μπορούσα να απελευθερώσω την οργή του Θορ. Οι προσωπικές μου παρατηρήσεις που καταγράφω σε κάθε χέσιμο δείχνουν ότι όποτε παίζω ένα παιχνίδι στο κινητό όσο χέζω, χαλαρώνω πολύ περισσότερο και οι πιθανότητες να βγάλω μονοκόμματο σκατό μεγιστοποιούνται. Η κουράδα κυλούσε χωρίς καν να το αντιληφθώ. Τόσο ομαλά, τόσο ήσυχα, σαν όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος να βρήκαν ένα μοναδικό σημείο ισορροπίας και σταθερότητας. Ο χαμός που επικρατούσε έξω από τους υποανάπτυκτους Άγγλους δεν μου επέτρεψε να ακούσω το πλαφ της κουράδας όπως έπεφτε στο νερό. Ωστόσο η ανακούφιση που ένιωθα ήταν το καλύτερο σημάδι ότι όχι μόνο η κουράδα έφτασε στον προορισμό της, αλλά πήρε ταξί για σπίτι, έφτασε, έβγαλε τα ρούχα από τη βαλίτσα και βολεύτηκε στον καναπέ. Το σκούπισμα ήταν ακόμη πιο αρμονικό, με δυο σκουπίσματα να είναι ικανά να αφήσουν τον κώλο μου πιο καθαρό ακόμη και πριν το χέσιμο. Τράβηξα καζανάκι, πήρα μια βαθιά ανάσα και βγήκα στην πολύβουη, ταραχώδη μα τόσο ζωντανή τουαλέτα.
No comments:
Post a Comment