Πήγαμε προχθές με κάτι παιδιά στο Nandos. Αυτό το μαγάζι σερβίρει αποκλειστικά κοτόπουλο. Στην παρέα είχαμε ένα παιδί από το Μπαγκλαντέζ. Κάτσαμε στο τραπέζι και παράγγειλα κοτόπουλο πικάντικο με σκορδόψωμο. Ο φίλος από το Μπαγκλαντέζ επέμενε να βάλω τσίλι πάνω στο φαί μου. "Be a man", έλεγε, "put some chilli on top". Επειδή δεν ήθελα να ηττηθώ, έβαλα μια γερή δόση και στα δυο μπούτια κοτόπουλο στο πιάτο μου. Φανταστείτε τώρα συνδυασμό: τσίλι, πικάντικα μπαχάρικα, σκορδόψωμο. Σα να λέμε Φουκοσίμα, σεισμός και τσουνάμι. Από τις πρώτες δυο μπουκιές ένιωθα τις κλανιές μου να ανυπομονούν να βγούν από τον κώλο μου, αλλά εγώ καρτερικά και με ιώβεια υπομονή τις συγκρατούσα σφιγγόμενος. Δεν ξέρω πως διάολο τα κατάφερα, αλλά έφαγα όλο το φαί χωρίς να αμολήσω ούτε καν μια αθόρυβη. Ε στο τέλος δεν άντεξα. Μόλις φάγαν όλοι, δεν άντεξα. Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και εξαπέλυσα την οργή του Προμηθέα. Με πολύ προσοχή, φροντίζοντας να μην ακουστεί τίποτα, συγκρατούσα την ορμή της κλανιάς δίνοντας μια αρμονία στην ροή των αερίων. Χωρίς να καταπιέζομαι, κατάφερα να επιβάλλω σταθερή ροή στο σφιγκτήρα και τα πρώτα σημάδια φάνηκαν στα απορημένα και αναγουλιασμένα πρόσωπα των συνδαιτημόνων μου. "Κάποιος βόθρος άνοιξε", είπε ο ένας, κοιτώντας δεξιά-αριστερά μπας και δει το συνεργείο αποχετεύσεων. Τους αποκάλυψα όλη την αλήθεια. "Παιδιά έκλασα. Πάω τουαλέτα". "Τώρα τη θυμήθηκες;", απάντησαν.
Πήγα μέσα, έκατσα και στ'αρχίδια μου όλα. Το σκατό έρρεε ελαφρώς παχύρευστο. Από τη μία ξενέρωσα, γνωρίζοντας πόσο θα παιδευτώ να σκουπιστώ μετά, αλλά συνάμα ήμουν ικανοποιημένος απο το πόσο γλυκά και μαλακά έρρεε το καυτό μάγμα έξω από τον κώλο μου, για να εναποτεθεί στο κακόμοιρο πορσελάνινο τοίχωμα της τουαλέτας. Δεν ένιωθα όμως άδειος. Ένιωθα κάτι να θέλει να βγει, γι'αυτό και συνέβαλα τα μέγιστα. Ακόμα ένα μικρό σκατό σε μορφή στενής λωρίδας προσγειώθηκε υπερήφανα στο νερό. Κι όμως! Ακόμα ένιωθα γεμάτος. Το πήρα απόφαση. Πρόκειται για χέσιμο-format. Χωρίς βιασύνη, έβγαλα το κινητό μου και μπήκα στο Internet. Επί 10 λεπτά σερφάριζα και οι μικρές κουραδίτσες που συνόδευαν το μεγάλο αφεντικό βρήκαν το δρόμο της εθελούσιας εξόδου. Όταν πλέον ένιωσα ικανοποιημένος οπτικά, ηχητικά και ψυχολογικά, σκουπίστηκα και τράβηξα καζανάκι. Ήμουν εντάξει. Κατέβηκα κάτω και εξήγησα σε όλους για ποιο λόγο έλειψα.
Πήγα μέσα, έκατσα και στ'αρχίδια μου όλα. Το σκατό έρρεε ελαφρώς παχύρευστο. Από τη μία ξενέρωσα, γνωρίζοντας πόσο θα παιδευτώ να σκουπιστώ μετά, αλλά συνάμα ήμουν ικανοποιημένος απο το πόσο γλυκά και μαλακά έρρεε το καυτό μάγμα έξω από τον κώλο μου, για να εναποτεθεί στο κακόμοιρο πορσελάνινο τοίχωμα της τουαλέτας. Δεν ένιωθα όμως άδειος. Ένιωθα κάτι να θέλει να βγει, γι'αυτό και συνέβαλα τα μέγιστα. Ακόμα ένα μικρό σκατό σε μορφή στενής λωρίδας προσγειώθηκε υπερήφανα στο νερό. Κι όμως! Ακόμα ένιωθα γεμάτος. Το πήρα απόφαση. Πρόκειται για χέσιμο-format. Χωρίς βιασύνη, έβγαλα το κινητό μου και μπήκα στο Internet. Επί 10 λεπτά σερφάριζα και οι μικρές κουραδίτσες που συνόδευαν το μεγάλο αφεντικό βρήκαν το δρόμο της εθελούσιας εξόδου. Όταν πλέον ένιωσα ικανοποιημένος οπτικά, ηχητικά και ψυχολογικά, σκουπίστηκα και τράβηξα καζανάκι. Ήμουν εντάξει. Κατέβηκα κάτω και εξήγησα σε όλους για ποιο λόγο έλειψα.
No comments:
Post a Comment