Το μεσημέρι μας καλέσανε σε ένα σπίτι και φάγαμε του σκασμού. Εγώ ήμουν ήδη υπό την επήρρεια των φασολιών και λίαν συντόμως άρχισε να πονάει το στομάχι μου. Τα έντερα μου φούσκωναν από αέρια, σαν Garett δυομισάρα που ρουφάει στις πεντέμιση χιλιάδες στροφές. Η πίεση στην κοιλιά μου πρέπει να είχε φτάσει τα 4 bar, όμως καθόμασταν στο τραπέζι και μου απαγορευόταν δια ροπάλου να κλάσω. Μετά από 2 ώρες, που φάγαμε το επιδόρπιο και ήπιαμε το καφέ, και ενώ εγώ είχα φτάσει στο αμήν, το φιλαράκι μου αποφάσισε να φύγουμε και σπεύσαμε στο αμάξι. Μόλις έφτασα σπίτι έκατσα στη χέστρα και άνοιξα το pc master. Το συγκεκριμένο τεύχος τυχαίνει να το διαβάζω κάθε μέρα όταν χέζω και μάλιστα το ανοίγω πάντα στην ίδια σελίδα. Κατά συνέπεια διαβάζω την ίδια σελίδα εκατομμύρια φορές. Αφού σφίχτηκα με όλη μου τη δύναμη, εξαπέλυσα την παραδείσια μελωδία που βγάζει και το παραμικρό κομματάκι φασολιού. Ένιωθα το στομάχι μου σα σαμπρέλα που της έχεις βγάλει το καπάκι και ξεφουσκώνει με μανία. Αφού ξαλάφρωσα από τα αέρια, αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα πρωτού αρχίζω να ξεφορτώνω κουράδες. Μετέβηκα στην στήλη αλληλογραφίας του pc master και ξεκίνησα να διαβάζω τα γράμματα αναγνωστών. Ζήτημα να είχα προλάβει να διαβάσω την πρώτη πρόταση της σελίδας, όταν με ύπουλο και υποχθόνιο τρόπο μου ξεγλύστρισε μια πηχτή κουράδα, η οποία έσκασε με φόρα στο νεράκι. Σταγόνες νερού πιτσίλισαν τον κώλο μου και άρχισα να κατεβάσω παναγίες, αδιαφορώντας αν με ακούνε από το φωταγωγό. Δε μ'ένοιαζε τίποτα.Η αξιοπρέπεια μου είχε πάει περίπατο. Έβριζα τα σκατά και τις κουράδες σαν λιμενεργάτης. Έμεινα έκπληκτος με το τι βρισιές μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους σε τέτοιες οριακές καταστάσεις. Αν θέλεις να δεις το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, πιτσίλισε τον με το δικό του σκατόνερο. Η τουαλέτα είναι το καλύτερο σχολείο. Η κουράδα αυτή ήταν η μία και μοναδική όπως φαίνεται. Μόλις ξεθύμωσα, σκουπίστηκα, τράβηξα καζανάκι και σηκώθηκα.
No comments:
Post a Comment